زبان راه گزین[1]

زبان راه گزین مجموعه ای از اصطلاحات[2]میانجی است که به عنوان سازوکاری برای حرکت بین واژگان ها بکار می رود. مترادف ها و مفاهیم مرتبطی که سایر محققان در پژوهش های مختلف به زبان های راه گزین اطلاق کرده اند شامل فرازبان، واژگان راه گزین، راه گزین موضوعی، سازگاری زبان های بازیابی اطلاعات، زبان نمایه ای میانجی، زبان میانجی، انطباق اصطلاح شناسی[3]، رده بندی دوباره، پل سازی، مفهوم واژگان میانجی و کد مرجع استاندارد است  (Hjorland, 2009). راه گزین موضوعی در زمینه نظام های بازیابی پیوسته فرایند تبدیل درخواست جستجوی کاربر از زبان نمایه ای در یک پایگاه اطلاعاتی به زبانی که در پایگاه دیگر یافت می شود اطلاق می گردد (Niehoff and Kwasny, 1979 )

کوتس[4] (1970) وظیفه مهم زبان راه گزین را تسهیل تبدیل اطلاعات نمایه ای موضوعی به مداخل زبان نمایه ای دوم یا آسان کردن تجسم جداول معادل هر اصطلاح در هر زبان با معادل مفهومی اش در زبان دیگر است. به وضوح جداول معادل نقش مهمی در تبدیل اطلاعات موضوعی کتابشناختی در برابر موانع عدم سازگاری بین زبان های نمایه سازی مختلف ایفا می کند.